Air pollution

ΚΟΡΟΝΑΙΟΣ (COVID-19)

Τον Δεκέμβριο του 2019 ξεκίνησε από την πόλη Wuhan της Κίνας  η επιδημία, που στην συνέχεια εξελίχθηκε ως πανδημία του Coronovirus-CoV.

Δεν είναι πρώτη φορά που μέλος της οικογενείας των κορονοιών προκαλεί επιδημικά κύματα. Ήδη από την περίοδο 2002 – 2003 ένα άλλο μέλος της οικογένειας,  ο Sars-CoV και αργότερα το 2012 ένα ακόμη μέλος της οικογένειας ο Mers-CoV είχαν απασχολήσει τις υπηρεσίες υγείας λόγω των επιδημιών που είχαν προκαλέσει. Η διαφορά είναι ότι ο νέος κοροναιός έχει πολύ μεγάλη μεταδοτικότητα.

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕΙΣ

Γνωρίζουμε ότι από την εποχή των μνημονίων η τακτική του νεοφιλελεύθερου κόμματος είχε ως στόχο την υγεία. Χρησιμοποιώντας σοφιστείες, κατηγορώντας τους ιατρούς οριζόντια, προσπαθούσε να κάνει πιο εύπεπτη για την κοινωνία ότι το σύστημα υγείας έπρεπε να αλλάξει. Οι πρώτες προσπάθειες ξεκίνησαν από το 2012 κλείνοντας τα 2/3 των Νοσοκομείων της χώρας μας, και ολοκληρώθηκαν το 2013 όταν ο Άδωνης Γεωργιάδης κατάργησε τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό πρωτοβάθμιας περίθαλψης που διέθετε η χώρα μας, το ΙΚΑ, (για να μην του κλέψει την δόξα ο Τόμσεν). Από τότε άρχισαν τα πλαφόν συνταγογράφησης, ποινές και διώξεις στους ιατρούς που υπερέβαιναν τους κανόνες περιορισμού της συνταγογράφησης κ.λ.π.

Το μεγαλύτερο σφάλμα ήταν ότι η υγεία μπήκε στους δημοσιονομικούς περιορισμούς κάτι που ήταν αφελές αφού η υγεία είναι φυσικό φαινόμενο και όχι οικονομικό μέγεθος σαν και αυτά που συναντάμε στην αγορά. Κανείς δεν θα μπορούσε να συλλάβει ποια θα ήταν η κατάσταση στην υγεία σε αυτές τις δύσκολες για την χώρα μας στιγμές αν υπήρχε το Ι.Κ.Α. στην πρωτοβάθμια περίθαλψη που σήμερα δυστυχώς είναι ανύπαρκτη, στερώντας 5.500 γιατρούς που σήμερα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρωτοβάθμια φροντίδα. Ένας οργανισμός μάλιστα που διέθετε εκτός από την πρωτοβάθμια φροντίδα, διαγνωστικά εργαστήρια, αλλά και δευτεροβάθμιο σύστημα με τουλάχιστον 5 Νοσοκομεία, που έκλεισαν και αυτά, ελέω Άδωνη, και που σήμερα θα έκαναν πιο ευέλικτο το Δημόσιο σύστημα στα πλαίσια ελέγχου της πανδημίας.

Επειδή με την επάνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία επανήλθε το σενάριο της ιδιωτικής υγείας και των ΣΔΙΤ και μάλιστα ξεκίνησε από τρία Νοσοκομεία, και επειδή η πανδημία απέδειξε σαφώς το σφάλμα που πήγε να γίνει, και επειδή δεν είναι σίγουρο αν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο από αυτό το πάθημα θα αλλάξει τακτική κάνω μια αναφορά στο νεοφιλελεύθερο και το κοινωνικό μοντέλο υγείας και ποιες είναι οι προοπτικές των δύο συστημάτων.

Η αναφορά γίνεται με αφορμή την σημερινή παγκόσμια ημέρα της υγείας.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ;

"Η υγεία είναι ιδιωτικό αγαθό και ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ρόλος της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού".

"Ότι η υγεία θα έπρεπε να υπαχθεί στους νόμους της αγοράς (προσφορά και ζήτηση) και ότι οι ασθενείς είναι οι καταναλωτές".

Η άποψη αυτή είναι στρέβλωση ακόμη και με τους κανόνες της ίδιας της αγοράς (προσφορά και ζήτηση που διαμορφώνουν την τιμή του προϊόντος). Και είναι στρεβλή γιατί οι ίδιοι οι καταναλωτές (οι ασθενείς) δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν :

Ø      Τις υπηρεσίες που πρέπει να καταναλώσουν και για ποιο λόγο.

Ø      Την αγορά υπηρεσιών ώστε να επιλέγουν την ποσότητα και να αξιολογούν την ποιότητα που διατίθεται στην αγορά.

Ø      Η ασυμμετρία των δεδομένων πληροφόρησης ανατρέπει το σημαντικό καπιταλιστικό μοντέλο της ελεύθερης επιλογής από τους καταναλωτές.

Ø      Ο χρήστης υπηρεσιών δεν δύναται να διαπραγματεύεται τις τιμές του προϊόντος και φυσικά ούτε και την ποιότητα.

Ø      Σε πολλές περιπτώσεις ακυρώνεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής όπως συμβαίνει στην αγορά (π.χ. σε καταστάσεις επείγουσας ανάγκης).

Η ιδιωτικοποίηση ως μέσον ανάπτυξης είναι παιδαριώδης.

Ø      Η ιδέα ότι η ιδιωτικοποίηση συνδέεται με καλύτερη και πιο ποιοτική παροχή υπηρεσιών είναι αντίθετη και με την ίδια λογική του νεοφιλελευθερισμού που βασικός κανόνας είναι το κέρδος. Η αγορά ενδιαφέρεται για την ποσότητα του παραγόμενου πλούτου και του κέρδους και όχι η ποιότητα.

Ø      Τέλος η άποψη ότι η υγεία υπόκειται στους νόμους της αγοράς δεν ευσταθεί λόγω των ιδιαιτεροτήτων, αφού η υγεία και η ασθένεια είναι φυσικά φαινόμενα, που οι επιπτώσεις τους δεν δύνανται να προϋπολογιστούν,  όπως άλλωστε φάνηκε από την πρόσφατη πανδημία και συνεπώς δεν μπορεί να προσδιοριστεί οικονομικά ούτε να ποσοτικοποιηθεί με αριθμούς  χρηματιστηρίου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Βέβαια η υγεία μπορεί να επηρεάσει τους δείκτες της οικονομίας με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα η ιδιωτική υγεία απαιτεί χρήμα εκ μέρους του καταναλωτή. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων,  και σε οικονομική κρίση ακόμη μεγαλύτερο,  δεν έχει την δυνατότητα να καλύψει τις βασικές ανάγκες του (τροφή, πληρωμές υπηρεσιών κοινής ωφελείας, κατοικία, υγεία), αυτό με την σειρά του σημαίνει μείωση της κατανάλωσης και φτωχοποίηση της αγοράς.

Από την άλλη σε μεταδοτικά νοσήματα εάν κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει τις δαπάνες για την υγεία του μένει εκτός θεραπείας και κατά συνέπεια η μεταδοτική νόσος επεκτείνεται στο σύνολο του πληθυσμού με όλες τις παράπλευρες απώλειες από την οικονομία.

Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν την ηλίθια συμπεριφορά των υπερασπιστών του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που με το ένα χέρι προσπαθούν να ενισχύσουν τις αγορές και την οικονομία και με το άλλο, με την  ιδιωτικοποίηση δηλαδή της υγείας, καταστρέφουν το μοντέλο που υπερασπίζονται.

Ακόμη και το Κευνσιανό μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν ένα εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε με την οικονομική κρίση στην Αμερική. Αυτό προέβλεπε ότι πρέπει να κοινωνικοποιηθούν αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία και να επιβαρύνουν το κράτος. Με αυτήν την λογική  ο πολίτης να έχει χρήματα για να γίνει καταναλωτικός και να συνεισφέρει στην αγορά. 

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ

Ø      Η υγεία είναι δημόσιο αγαθό.

Ø      Δεν ισχύει η αρχή του αποκλεισμού από τις ίδιες υπηρεσίες έναντι κάποιου άλλου.

Ø      Η φύση της ασθένειας δημιουργεί κινδύνους μετάδοσης, και η πλημμελής εκτέλεση των οδηγιών οδηγεί σε αναπηρίες και αύξηση του  κόστους.

Η δημόσια και δωρεάν υγεία διασφαλίζει πρόσβαση όλων στις υπηρεσίες υγείας. Αυτό με την σειρά του συμβάλλει στην μείωση του έμμεσου κόστους της υγείας που προκύπτει από ελλιπή πρόσβαση των αδύναμων με αποτέλεσμα να προκύπτουν αναπηρίες και ανικανότητες και περαιτέρω αύξηση του κόστους των υπηρεσιών υγείας και επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.

Συνεπώς επιβάλλεται η ενίσχυση της δημόσιας υγείας, με χρηματοδότηση, καλό σχεδιασμό, ενίσχυση υποδομών, σημαντικό, τέλος είναι η πάταξη της γραφειοκρατίας που είναι ένα μειονέκτημα που συναντά κανείς στα δημόσια συστήματα υγείας. Όμως οι νέες τεχνολογίες μπορούν να διορθώσουν αυτήν την ατέλεια του δημόσιου συστήματος.